گاهی وقتا انگار جوهر نوشتن وجودم خشک میشه البته اینکه جز کتابای درسیو زل زدن به تلویزیون واینستا وچت کردن کار متحول کننده ی دیگه ای هم انجام نمیدم بی تاثیر نیست؛ولی بیان صادق باشیم و اعتراف کنیم که هیچ یک این شبکه های اجتماعی جای کتاب رو نمیگیره، و توانایی اینو نداره که آدمو تو داستانش غرق کنه و فکر خیال روزمره زندگی رو از ذهنش محو. میخواستم برم بیرون از بلاگفا و به بقیه کارام برسم، اما گفتم به وبم یه سر بزنم.
تو اینستا که میری عکس ها و عکس نوشته‌ها ی قشنگ زیادی میبینی که دلت میخواد داشته باشی شون؛اما تو نمی تونی همه اونا رو داشته باشی،بالاخره حافظه گوشیت پر میشه از عمس هاس صفحه. بالاخره یه روزی یه جایی همه چیز تموم میشه و دیگه فرصتی برای آینده نیست، باید یاد بگیریم تو این عصر رسانه علاوه بر ثبت کردن از همون لحظه ای که توش هستیم لذت ببریم
درباره این سایت